bir cenaze bu.
yerinden kalkamayacak kadar ağır.
gömülmek için bekliyor.
tüm eşyalarıyla,
kurumuş çiçekleri,
yarım cümleleri,
gidilmemiş ülkeleriyle,
heybesi dolu.
ben kaldıracağım bu cenazeyi.
güç topluyorum.
geceleri derin nefes alıp,
gözlerimi sımsıkı kapatıyorum.
uykusuzluklar biriktiriyorum
o güne kadar!
masada duruyor cenaze.
her gün bakıyorum ona uzun uzun
hafiflemesini bekliyorum.
tozunu üfleyecek kadar
hafiflemesini.
sabırlıyım.
güzel bir tören olmalı bu.
hayatımdaki her şey değerli olmayı hak ediyor.
benim ölülerim hep ağırdı.
ta ki üfleyinceye kadar!
sonra belirsiz hayaletler gibi
sonsuza dek yok olurlar.
neşeyle uğurladığım günler,
sabırla gelen o büyük hafiflikte,
kanatlarımın çıktığını hissederim.
uçmayı seven balıklar,
derinliklere aşıktır.
başka ruhlara dalmak için
aynı sabırla uçar.
d.f.
resim: tamer ertuna
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder