ahmaklar, dünyanın sevgi, aşk gibi renkleri parlak duygularla parlamasını isterler hep. daha ahmaklar ise; açlığın ve sefaletin son bulmasını isterler. ama dünya düzeninin bu kör noktalar üzerine çivilendiğini göremezler. bu kronik düzen bir fenomendir ve insan tarihinden bu yana aynıdır "düzen"
***
birey olabilmemiz için; içine doğduğumuz tüm şartları sorgulamamız ve yeniden yorumlamamız gerekir.
***
kimsenin sevmediği yerlerinden
koparıp sevdim seni.
yokluğunda
ağzımda kelimeler birikti
yuttum, uyudular.
bir istanbul ikindisiydin
kızıl, şarabî sular...
kuşlarını aradım galata da
yoktular.
ceplerimi yokladım soğuktan
sözlerin çıktı,
sıcağından acıttılar.
yine mi karşılaştık bu kuytuda?
d..f.. tarih bir iki yıl evvel olmalı...
***
bana hep mutluluk veren bir şey beni öldürür. bu acının gerçeği... acıdıkça, yaşarsın.
***
bizlere sunulmuş hayatı, başkalarının düşünceleriyle idame ettirdikçe başkalarını büyütür, kendimizin de küçültürüz. kendi yolumuzu aramalıyız ve o yoldan gitmek için inat etmeliyiz. bu bizim yegane onurumuz olmalı.
***
yukarıdaki parça cümleler ve şiir çantamda taşıdığım minik not defterinden çıktı. buraya not aldım onları. son iki yıldır orada burada aklıma gelen şeyler. ama cep telefonuma kaydettiklerimi bir yazabilsem :/ bir kere de ona cesaret ederim belki. hadi hayırlısı.
d..f..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder