23 Şubat 2010 Salı

gidemedikleri

Tavana bakıyorum.
Orada bir kuyu vardır
Benden önce açılmış
Yarım bırakılmış bir kuyu.
Bir ölünün kendini hapsettiği
Derinliği bana bırakılmış bir kuyu.

Duvar beni dinlemekten vazgeçtiğinde
Kuyuya iniyorum.
Bir ıslık çalıyorum
Islak bir ıslık…

Her şeye inat bu kuyu beni terk etmeyecek.
Biliyorum.
Sevmem oysa ölüleri
Beni terk ettikleri için.

Hep terk edilmiş bir kalp
Kuyuya saklar gidemediklerini.
Kuyuda saklar gelmeyenleri.

Hiç gelmedin
ama
Beni terk etme.

Kuyu çok derin
Tavan çok alçak…

d..f..

(...)


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder