güne uyanıyor yüzüm
vakit ikindi
güneş güze doksan
sokak bir böceği taşımak istemez gibi
camlar yağmur izi
güne dolanıyor yüzüm
metruk çizgileri
yanılgı izdüşümlü.
sonra
ağrı vermeyen bir çıbana dönüşüyor gün
yüzüm uyanmaktan yılmış
yılmış, bataklık taşımaktan göğe.
kurut,
elmacık kemiklerim
batmasın zamanda içeri
kurut bataklığımı.
gün elinde acemiyim
uyanıklığım,
geceye kafiye olsun diye.
uyanıklığım gece,
güz ve biraz da sözlerin..
istisnasız tek çıkışlar arıyorum
uyanmayı bilmeyen yüzümden
yüzüne çıkmak için.
atlas'ın
uyanış tohumu
ruhuma saçılmış
varlık savaşı.
d..f..
- kör kuyumun gören gözü -
na haber lan hokuz.
YanıtlaSilsimdi sen, siirin icin biri edebik bi yorum yazmis diye sevindirik olmussundur.
hic kusura bakma sekerim, siirini okumadim bile.
sadece "merhaba" demek icin a han buraya yaziyom.
kendine iyi bak hokuz askim.
:) yorumunu gördüğümde şirineyle telefonda görüşüyordum. kendimi çok iyi hissettim bir an.
YanıtlaSilnapsın bu höküz, tutunmaya çalışıyor işte. seni gördüğüme çok sevindim, biricik adi aşkim benim, çok uzaklaşma, bu civarlarda ol :) sana yazacak bir yer bulamadığım için burada cevap yazıyorum. saçma sapan bir sitede blog açmışsın, her zaman ki gibi, kendine doğru bir yer bul da gelim bakalım, hatta yazalım.
sen de kendine iyi bak, hepimizin selamı ve sevgileri var canım )