duymadım ismini söylerken

sökülüyorum.
bir yaz geçti başımdan
çırıl çıplaktı göğüs kafesi.
gözlerim hiç günahsız...
girilmemiş kapının
yorgunluğu vardı,
bekareti bir aşkın...
-aşk mı dedim?
hiç duymadım söylerken-

usulca çıktı.
ölü olduğunu düşündüm
ölü doğurduğumu onu ruhumdan.
yerine içi boş sözcükler koydum
anlamasın diye söküldüğümü
karın boşluğundan.

ey kadim ses
söküldüm bitti.
mevsimler taşımıyorum içimde.
kaşlarını çalıp yüzünün kışından
sarıyorum üşüyen gözlerime.

ismin herşeyin içindeydi.
ne söylesem anlamı genişlerdi.
söküldüm bitti yalnızlığım kalabalıkta.
o ıssız ada
suyunu kaybetti
çölünün rüzgarında.
ruhuna demirlemiş gibiyim.

şimdi yeni bir yalnızlığa örülüyorum.

d..f..

- sıcak geçen bir kış söyle? eylülünü bana ver -