el ele, tek bir ruhla
bir yokuştan çoğalarak vardık tepeye.
orada bulduğumuz
o zehirli
o ham
o ifrit!..
tüm tanelerimize sindi.
sonra azalarak indik ovaya.
koparıp birbirimizden yüreklerimizi,
oyarak ruhlarımızı birbirimizden..
dağıldık, parçaladık, parçalandık.
ah nasıl acıdı kalan canımız,
nasıl yandık birbirimize bakarken, utançla!
saçıldık,
aklımız ve kalbimiz kaçtı bizden.
neydi bulduğumuz,
narı ağulayan
ve kemiren ruhunu?
neydi tanelere inen gazel?
bir nardık,
döküldük
saçıldık
ağlamak az gelir artık,
tanelerimiz sapsarı.
d..f..
resim: canan berber
bir ağrısı var yeryüzünün
varlık aşk halinde.
yaşam ve ölüm yok.
bir pencere var
ve pencereden sürekli bakanlar
sonsuza bakanlar
bakıp geçenler
hiç bitmeyenler.
nardan dünya
kan kırmızı yüreği
yanıyor çekirdeği,
kalbi varlığın.
bu ihtiras,
bu vurulup düşmeler,
usanmadan yeniden doğmalar...
bitmeyeceğiz,
dünyanın nar taneleriyiz biz.
yanmaya doymayacağız.
yeryüzünün ağrılarına pervane
tane yalnızlığında
topyekün acıyız.
dünyanın maviliğini soyunup
narın çıplak kırmızılığını seven
biz,
aşkolacağız.
kanayabildiğimiz kadar
varolacağız.
d..f..
-çünkü aşkta ölüm ve yaşam yoktur.-
resim: canan berber
