29 Eylül 2009 Salı

toprak ananın anasına benzemeyen kızları ve oğulları...


22.57... bu blogun nesi var, saatleri benim saatlerime uymuyor? neyse...
bursa da diyarbakırsporlu taraftarları, pekeke ile özdeşleştirilerek çirkin tavırlar sergiliyoruz. ne kadar da seviyoruz birilerini yakasından silkeleyip bizden ötelere atmayı. ne kadar da çok seviyoruz 'bizi kimse sevmiyor'ları... araplar arkamızdan vuruyor, ermeniler katletiyor, aleviler dinde ikilik çıkartıyor ve hep yalnız kalmaya itiyorlar bizi (!) biz bizi sevenlerle bizi sevmeyenleri birey olarak seçemiyoruz, sevenleri çekip alamıyoruz içimize. bir orman dolusu ağaçtan biri dalını orman dışına uzatsa ya da gölgesi yansısa dışarıya, hain ilan ediyoruz tüm ormanı ve yakıyoruz tüm ağaçları. ne kadar seviyoruz sevgisizliği yaymayı, yamyamlığı...

biz türk gençleri şöyle cesur şöyle vatanperver böyle de koruruz bir spor müsabakasında vatanımızın topraklarını: renkleri birbirinden söke söke ayırarak!

biz ne kadar da çok seviyoruz bu kara, sert kahverengi toprağı. orasıydı bizim vatanımız, kuru dağlar ve üzerinde binlerce yılın tarihi ve insan sesi/soluğu olmadan... toprağı sadece toprağın varlığını, öyle mi? toprağa varlık ruhunu veren insanını değil de kuru toprağınını sevip vatan diyoruz. üzerinde yaşayanları ise toptan hain ilan edip 'sevmeyen terketsin' diyoruz bizleri...

biz ne zaman öğreneceğiz 'gerçek vatan'ı sevmeyi? vatanı yani insan kalbini, insanın özyurdu ruhunu, dilini, sesini, ışığını, bakışını? biz ne zaman öğreneceğiz ten rengine, göz rengine bakmadan, sevdiği renkleri sorgulamadan insanları sevmeyi? ne zaman sevginin ne olduğunu öğreneceğiz?

biz ne zaman içinde bizim de olduğumuz toprağın içindeki kalbimizi sevmeyi öğreneceğiz.
işte o kadar içimizdeyiz birbirimizin...

d..f..
- saçlarım göğü tarasın ve dökülsün insanın yaratıldığı toprağa.
topraktan yaratıldık diye mi toprağa bu aşk? değil! toprak önce bizim için yaratılmıştı, biz bizim için... topraktan almadıysak merhametin sevginin özünü ki diken de gül de aynı yerden, ayrı otu da meyve de aynı yerden... sevginin eşit dağılımı tüm çocuklarına ey toprak ana! öğret oğullarına ve kızlarına kendi öz dilini, yoksa taştan mı oldurdun bazılarımızı?
la! -


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder