...

yağmur öldürdü
yaşatmıyor hep.
kıyıcı sular karanlık akar
soluğu keskin ustura
kendine çalıyor yaşamaktan.
...

'kün fe yekün'
bakıyor bir maviden
olan dün.
dili cebinde
düşürüyor aralıksız
aradığı suskunluğum.
sen, kabus adam!
sıkıyorsun suyu
çıkan gam.
birer dağdık evvelden
aşındırdık varlığı.
küçüldük,
kum tanesi zenginliğinde.
'kün fe yekün'
kum çölün ruhu değil
dağbaşlarını özler serap.
su ve rüzgar
kemiklerimizi arar oymak için.

'kün fe yekün'

tanrı buyruğudur
ateş insandan sonra yanar
acı, sen ölmezsin
ateşisin bu göğün.
ağladıkça söner bulut
ağladıkça dolar varlık
bedenimiz
gelincik tarlaları...

d..f..

-ol dedin oldu, şahidim...-