21 Eylül 2009 Pazartesi

ses


yağmurun kokusu bir ses getirdi. bıraktı, bir dağ esintisiyle gözlerime. nasıl başlıyordu ilk hecesi soğuğun? ağzımdan çıkan kelimeler buharlaşıyor havada. yağmurun göğüne karışıyor. hiç bir insan sesi değil bu, zamanın ayakları birbirine dolanmış, düşüyor önüme çocukluğum. her sözcük insan nefesinden çıkıyor ve dönüşüyor zamana.

yağmurun kokusu bir ses getirdi. bir anın nakaratıdır bu, zaman zaman çalar ruhumda. kimi yaşadığım birşey gibi bakar, kimi yaşanmayı bekler aşina bir an gibi.

gözlerimi hiç görmedin, ama görmüş gibi bakıyorsun dünyaya.
yağmurun kokusu bir ses getirdi. yaşamamı çok istediği bir sesti bu, zamanın.
tanrım, bana sesin sahibini çağır, ona gözlerimi göstereceğim.

d..f..

-anjelika akbar, gün batımı ile gece saat 04:32... ...sesi göz kapaklarıma doldurup uyuyacağım-

1 yorum:

  1. Gene hüzünlü bir damarını bulmuş ne güzel demiş fatmani.

    YanıtlaSil