geçtiğimiz günlerde, on yıl evvel, aynı evi paylaştığımız okul arkadaşım aradı. en son iki yıl önce aramıştı. benim vefasızlığımdan dem vurmuştu yine. (haklı) yine aynı cümleleri kurdu, yine beni yerdi. sözlü olarak kendimi iyi ifade edemediğim için, içime dert oldu. "evlendik, çocuğumuz oldu vs vs şeyler yaşadık, hiçbirinde yoktun, aramadın dahi..." dedi. tabi, okuldaki onca yakın arkadaştan çok azıyla görüşüyor olmam, bu sitemlerden çok fazla duymama sebep oluyor. dört yıl önce çok yakın arkadaşım, onu aramadığımı-sormadığımı söyleyerek bana acı acı sözle söyledi. öfkelendim ve numarasını sildim telefon rehberimden. bir daha da aramadım. (çok arıyormuşum gibi) neden böyleyim? sadece bana mı oluyor bunlar, gerçekten vefasız mıyım?
"vefasızlık" durumu gerçekten can sıkıcı. gerçek şu ki; herkes aranmak, ilgilenilmek istiyor, evleniyor, çocuk sahibi oluyor ve bu güzel günlerinde sevdiklerini yanında görmek, bu değişimi, gelişimi beraber yaşamak, paylaşmak istiyor. bunu anlayabiliyorum. ama herkesin kendine göre bir hayatı var. lanet olası okul bitti ve hayatlarımız değişti. biz değiştik. ben değiştim. herkesi görmek istemiyorum, üzgünüm. herkesi aramak, sormak, dinlemek istemiyorum. bu doğal değil mi? üstelik, hayat akarken yeni insanlar tanıyoruz, yeni arkadaşlıklarımız oluyor. elbette eski dostluklar önemlidir, güzeldir ama herkesle aynı devam etmesi mümkün olmuyor. hayata bakışlarımız değişmiş, dönüşmüş oluyor. ister istemez uzaklaşıyoruz. eskiden yeni insanlarla tanışmaya bayılırdım. ama artık ondan da yorgun düştüm. bir zaman sonra tanıdığım her yeni insan eskilerden birine benziyor. bu garip bir şey ama gerçek. sadece geçenlerde yeni tanıştığım bir arkadaşı sevdim ve keyif aldım. (laf aramızda kimseye benzetemediğim için) bu istisnanın dışında, yeni tanıştıklarımla yüzeysel şeylerin dışında bir şey paylaşamıyorum. bana kalsa, edebiyat, siyaset, şiir ve annemden konuşurum. söylesenize, bu sıkıcı sohbetten kim hoşlanır?
yani durumum budur. ve bu sitem dolu telefon konuşmalarından, suçlanmaktan gerçekten çok sıkıldım. aramayın beni. lanet olası cep telefonundan da nefret ediyorum. öyle işte...
d..f..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder