ah ve ey..!

ah kör karmaşam, ayağımı çarparak uyandığım kaval kemiği acım, hapşırdığımda boğazımda beliren tatlı kaşıntı, lodosun değdiği, değerken mutluluktan acı verdiği tatlı rüzgarlar, ah gökte yan yana görmekten mutluluk duyduğum üç sönük yıldızım, sokulgan kedilerin sıcaklığı, aç karına yediğim tatlılar, ilk aldığım eşyalarımın ruh işlenmemiş tabii kokusu, annemin büsbütün varlığı ve doyumsuzluğu, ah kekik ve ıhlamur ağacı kokusu, çocukların hınzır gülüşü, ahşap aralıktan sızan tozlu güneş ışığı, kurumuş çayır kokusu, kırdığım kuş yumurtaları, tahta kanatlar, Tanrının yeryüzündeki ve gökyüzündeki ayetleri ve ateşi, ve ateşin içimi ibrahim'e çevirdiği gül, kutsanmış duvarlar ve duvarımdaki gölge hayatlar, ilk kavgam, sözün ağırlığından korkup ilk susuşum ve kıvranışım içime, sabrımın tohumunu gözlerinden içime taşıdığım ilk, ey ve ah....

iki kapı,

iki yapı arasındaki adaletsiz mesafe!

ez beni ve göm gülüşünün kadife rengine.

iki muhteşem inşa

saç ve el,

tanrının uyumdaki seçkin zarafeti.

beni körlüğümden bağışla,

içini sezişimden yargıla

ve heyecan sağanağına as yeniden.

çarpan kalbim

çarpan kalbindir.

fışkırmak için siretine

duvarını yumruklayan atışlar...

öp üstünü toprağımın, göğümün,

kuşlarımı sözünle buğula,

inatlarımı talan eyle,

duruşlarımı, bekleyişlerimi ziyan eyle.

ah ve ey..!

yol beni yerken dişlerimden

ağaçlarım döküldü tek tek,

gururlandım yaşamdan

ve bir güz şarkısı okudum:

ah ve ey..!

sana seslenişim

kendimi aşağıya bırakmaktır bu uçurumdan.

ah ve ey..!

kule ve kuyunun arasında

gittikçe uzayan zaman

bana yol gösteriyor hala

varlığın özüne saklanmış

o sarmaşıktan.

ah ve eyy..!

öp ve uyandır beni

bu tatlı yaşamdan.

d..f..

-mutluluk nakartıma-