kuş uykusundayım.
tutunduğum dalda,
yere düşmekten korkarım.
oysa kanatlarım var.
rüzgar değse sallanır rüyalarım.
yaprak kopsa, ayrılık uyanırım.
oysa kanatlarım var.
gece görmez gözlerim.
küçücük ölümler gezinir yerde
hayat kırıntıları ezilir.
karanlık durmadan
kalabalık cümleler kurar.
duyar kedi kulaklar
guruldar duvarları
şehirdeki açların.
gövdesi sanır aşkı
kanatlarım.
sarmalar onu mavi kokusuyla
düşe yatırır, az uykusuyla.
uzun uykulara vaktim yok,
yerden yüksekte
sırtımı göğe dayarım,
yerdekilerden az yaşarım.
düştüm mü
kalkmam bir daha
korkarım.
oysa kanatlarım var
ama
kuş uykusundayım.
d..f..
resim: sabri akça / kırsalın kış tasvirlerini ve beyazın soğuğuna kırmızıyla eşlik eden değerli fırça. her bir kış tasviri beni çocukluğuma ve hafif uykularıma götürür.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder