20 Ekim 2010 Çarşamba

ağaç ve kadın


dağlara dönüyorum.
dağların arasında yalnız
bir kadın bir ağaçla konuşuyor.
yalnız bir ağaçla.
onu deli sanıyorlar.
kendi kendine konuşması,
seçtiği kelimeler...
başka bir uzayın kelimeleri.
ama delilik böyle değil midir zaten?
bizim bilmediğimiz bir uzaydan ses veren.
aklın kavrayamadığı.
yalnız bir kadın bir ağaçla konuşuyor.
ve acı öyle büyük.
teselli verecek kökler yok.
dağlara uzatıyor başını.
toprak istiyor ...

b. matur - "son bir kez" isimli oyun metninden...

2 yorum:

  1. kadının yalnızlığını çok güzel işlemiş şiir,ağacın tutunacağı bir toprak var kadının öyle mi? herkesin güvenli kolları olsun dileğiyle..

    YanıtlaSil
  2. hoşgeldiniz nurten.
    evet, şair de kendini ağaçla özdeşleştiriyor sanki. toprağı özler gibi bir hali var.

    YanıtlaSil