20 Ocak 2012 Cuma

yaşama sevinci



göğe bakıp
seni bir ağaca davet ediyorum dedi.
toprağa bakıp
seni bir lodosa davet ediyorum dedi.
ve bir yaşam doğdu
sevinç içinde.

d..f..

bu şiir bir hikayenin sonuydu. hikayeyi yazmaya devam ediyorum ama...
***

doğuyoruz, yaşıyoruz ve ölüyoruz. bu hayatın en yalın özeti. doğarken kimse nasıl yaşayacağını düşünmüyor, doğduğun için seviniyor. ölürken de bir süre sonra doğmamış gibi oluyorsun, dünya seni hiç görmemiş gibi davranıyor. yaşıyorsun dediğim şey ise bu hakikattir işte. hiyerarşiye, statükoya ve mesafelere duyduğum öfke bu hakikati reddettikleri içindir. Öfkemi anla(yın)

-bir süre yokum-

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder