...

seni çok özlediğim zamanlar durup dinliyorum herşeyi. varlık herzamankinden sessiz, eşyalar hiç olmadıkları kadar cansız. diyorum, yokluğun mudur varlığın hakkını bastıran? gözlerine bakıyorum, bana hiç bakmayan gözlerine, beni sever gibi heyecanlılar. şiirlerimi yazmıyorum artık, tanrı dilime söz düşürdükçe ben unutmaya çalışıyorum. ettiğim duayı hatırlıyorum, kızsam mı kendime, ödüllendirsem mi, şaşırıyorum. bu kez gerçekten yalnızım ve tanrının lütfu bu yalnızlıkla insan olmayı öğreneceğim. seni de hamuruma maya yaparak...

d..f..

kendimi sana bıraktım kuru/maya...