loş ışıkta yutar sesleri.
karanfiller pencere dibinde
barışa yeltenir her sabah.
tavus kuşu
belki hüdhüd...
gövdesiz ağaçları saklar.
gezindiğim ev
dokunmadığım eşyalar
zaman kokuyor.
gördüm,
ölüsün sen,
yüzün
bu yüzden soluyor her gün.
yola çıkarken
artık seni yanıma almıyorum.
bunu biliyorsun,
yorgunsun,
bekleyişinin içi kimsesiz.
ve hala bana benziyor her şey.
birazdan seni üzerimden çıkarıp
geride kalacak geceye asacağım.
uyandığım gün üzgün
ve çok daha yorgun olacak.
hoş çakal...
d..f..
-kayıtsız kalınan hiçbir sevgi yoktur. bunu (sezgiyle) biliyoruz.-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder