yuvasında büyüyen
aynı
soluğumuzla yaşayan, bizimle
aynı
acısızlıktan korktuğumuz, kaçmaktan...
aynı
anlamların rüzgara kök saldığı
aynı
ve ağaçların, ağacın
aynı
köklerden toprak olduğu, aynı göğe dallarını sunak yaptığı güz
aynı
bir çocuk bakıyor penceresinden ihtiyarın
aynı
büyüdükçe daha iri hatırlanan çocuk
aynı
ve biz sukûnetiyiz sensiz geçen baharların, baharların
aynı...
d..f..
de ki;
aşk unutulacak kadar sığ değil;
yaşanacak kadar canlı derinliği...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder