uğultu

bir mânâ sürüsünü önüne katıp gitti.
elleri ıslak kaldı yeryüzünün.

göremiyorum.

suya sığlık karıştı.

d..f..



başımı yastığa koyunca gelenler, uykunun düşmanıdır. ben severim uykuyu, yitebildiğim tek yer; yer mi? bilemiyorum... uyku zamanın bir cebi gibi. belki arka cebi. ibaret olduğum düşüncelerin dışında başka hayat yok burada. burası yeryüzü. uykunun bir yaşam olduğu, hayatları kapsadığı, sakladığı yarı mutlu yalan.

kelimelere bunca ihtiyaç duymam neden?
"neden" çok acıtan bir sorudur, uğultuyla gelir.
nedenin yoksa, sadece uğuldarsın.

bir nedenim vardı oysa...

...

-resim kandinsky