mim

kelimeler bulut

gri yüzümün rengi

ve yola düşemeyen yolsuz ayaklarım da...

şehir uyuttu tüm acıları

bir beşik sallanıyor uzakta

doğacak bebek için.

bebek tanrı yüzü, elleri peygamber..

kutsal damar akıyor ılgıt,

kesileceğini bilmiyor bıçak

bilmiyor kan onu da kanatır.

terkediyor kuyuyu yankı

duvarlarını acıtarak karanlığıyla

geldiği yere dönüyor.

yalnızız,

bir kuyu kadar delici

bir kuyu kadar suskun.

tüm varlık kendine dönüyor işte.

kendime dönüyorum ben de

yolsuzluktan.

acı bir abdest alıyoruz,

tutmuyor isyanda, kaçak...

dirsekleri batıyor göğün.

ah baldırlarımız, sırtımız işgalde

savaş kokuyor apış aramız.

kokladık dilimizi, acı.

kokladık sesimizi, acı.

koklatmadık acıya gülüşümüzü,

yavan ekmek kokusu.

deneme tahtası değil tabut.

bağışlayın,

an denendi ve gitti deminler.

acıyarak, doğmayan dönüş yolları

terketti ruhumuzu.

ruhumuz ölmedi,

bıçak kanadı.

sevgilim zaman,

şahdamarım,

tanrımın şımarık kulu!

körleri de bağışla.

'andolsun asra' ki

köprüler kirli sularda boğulacak.

d..f..

- mim -