bi cumartesi bi çay

sabahın erken saati. bu saatte boştur diyorsun sokaklar, meydanlar. ama öyle değil. turistler erkenden kalkıp bizi ve kendilerinden arda kalanları görmek için yarışıyorlar. çayımı içiyorum, gazetemi açıyorum derken gölgesinde oturduğum çiçekli bir ağaçtan masama çiçekler dökülüyor. ve bekleme salonunu andıran cumartesi günüm neşeleniyor, umutlanıyor. sonra meydanı martılar basıyor, turistler fotoğraf makinelerine sarılıyor. neyse kalkmalı...