18 Nisan 2015 Cumartesi

bize kalan


zamanın gözden kaybolduğu yerde
ölüm görünür.

zaman, uzaklaşıyor telaşla.
anlamak, bize kalan zamandan.

suskulukla sindirdiğim kelimeler,
çok daha kırılgan artık.
anlamın, anlamışlığın acısını
nasıl anlatabilirim
bu küskün kelimelerle?

lodos,
parmaklarımdan yaşamı ilk uyandıran
lodos.
solduran bir dokunuşla geziniyor şimdi.
ne mavi pencere kanatları
ne bahar mucizesi
mart çiçekleri, patikalar...
uzaklaşıyor yaşam,
elmacık kemikleri yüzüne oturan kadının
yüzünde açılan uçurumları,
karadelik çizgilerini,
götürüyor bizden ağır ağır.

ağlamak,
tatlı bir keder kalıyor yanında.
susmak, yürek yırtan bir ağıt.

zaman uzaklaşıyor telaşla.
geride kalan anlam
ve biz arada
dünyaya bakıyoruz hayretle!

yok mu avuçlarımıza konacak başka lodos?
bu kadar mıydı sonsuz gök?
tüm anlar ne çabuk tüketti gizi.

anladım,
sonsuz olan çoçukluktu
ve yaşam bitirmekti
kimsenin olmayanı...

d..f..

resim: mustafa ata - isimsiz

9 yorum:

  1. güzel olmuş dedi eomer saf çocuk...

    YanıtlaSil
  2. sen yaşıyor musun
    nerdesin
    nasılsın,

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu yorum yazar tarafından silindi.

      Sil
    2. İstanbul'dayım, hayattayım çok şükür.
      sanırım sen de yaşıyorsun?
      robot olmadığını bana kanıtla!
      AeZ49İS refresh

      Sil
  3. hayat geçiyor işte
    mail adrsin ne senin

    YanıtlaSil