yazmak, yazarın kendiyle konuşmasıdır.
her yazının, tam anlamıyla ne ifade ettiğini sadece yazarı bilebilir.
yazarın yaşam tarzı yalnızlıktır. onu yazmaya iten en güçlü neden de bu duygudur. fakat yazıları da okuruna, okurun anlayacağı kadar ulaştığından, özündeki yalnızlığı korur. yazınına gizlenen kendiyle konuşma haletini de saklayamaz.
her yazarın bir öz yalnızlığı vardır ve yazınları kendiyle konuşmadır.
okur, dinleyicidir.
yalnızlık, kanaması durmayan bir yaradır.
aktıkça üşütür. aktıkça yeniler. aktıkça üretir. bittiğinde öldürür.
***
kendinle konuşurken duydum seni.
bir kelimeyi oyuyordun.
altından toprak çıkıyordu.
susmuyordun.
üşüyordun.
ağlıyordum.
beklenen yalnızlık
eşikte bekliyor beni.
korkuyorum.
uyut beni.
uyut.
d..f..
resim: h. matisse
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder