yanağını geceye dayayarak,
ancak bu kadar uzun sevebilirdi seni.
***
odayı kaldırıyorum masamdan,
kirazdan ağacını,
hazirandan yaz mevsimini...
o her yerde beklenen
en uzun günlerin sarkan sancısı
kısa gecelere ulayarak kendini
bir son hazırlar kendine.
biliyorusun
yalnızlıktan çıkarınca sıfırı
ölüdür
en yoğun kalabalıklar.
bir kere
ters yoldan girmişim hayata.
bu yüzdendir
yüzlerinizin yüzüme çarpışı.
ve bu yüzden
beni kendinize benzetişiniz.
oysa
ben annemin rahminde
ölmeye gidiyorum.
d..f..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder