kuleden kuyuya...

ruhun mevsimleridir kule ve kuyu... birinden kuş olursunuz birinden sümüklü böcek... arası yoktur, arasında yok olursunuz, anlamsız... kuyunun karanlığı ve derinliği deliliktir. karanlıktır ama kule gibi net görürsünüz bazen görünmeyenleri. birşeyin yordamı vardır, el değil. ruh yordamı belki de... sezgi ve varlığın orda olduğunu bilmek hissi. karanlıktır acının rengi ama sizi kuleye o çıkartır. kuyuda derinleştikçe kulede arşa yaklaşırsınız. korkmayın karanlıktan, düşünce gücünüz sizinledir ve azmettirir karanlığı yarmaya. ve kule... güneşin altında gölge karanlığını bile barındırmaz içinde. sevinçtir, aydınlıktır ve kuyuda derinleşme umudunuzu kazandırır size. kule ve kuyu, ruhun mevsimleridir geçişi varlığa dokundukça belirginleşen...