unutuş, karanlıktır.
ardına gömülürsün.
zamanda yürüdükçe sen
ve sonra döndüğünde bir gün,
bom boş bir çöl görürsün,
gecesi sonsuzluğa akan.
kokulara ve dokunuşa bakir.
içine çekerken gözlerini kapadığın,
tuzlu bir saç teli dudaklarında sakladığın,
cebinde bulduğun iki mısra şiir...
iz bırakmışsındır mutlaka!
ama hayır, her şey ıramış senden.
üzerinde gök dolusu karanlık,
kaçarken kaybolmuşluk.
unutuş, önce çocukluğun göçü...
senden kalan,
milatsız bir var oluş.
d..f..
- octavio paz'a bakmak.
amalia rodrigues - e meu e teu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder