kuzuların güzelliği

siz büyüklerin
bizim bilmediğimiz
yaşamları varmış.
kuzulara öykünür,
gelen taze baharla
kırlarda oynarmışsınız.

biz hiç bahar görmedik
hep toz toprak...
bir ağacın yeşermediği
taş yığınları arasında
hayatta kaldık.

bir ağaca nasıl tırmanılır,
bir çiçek nasıl açar,
bilemedik.
annemiz geceleri
güzel rüyalar görelim diye
bahar dallarını anlatır bize
bizim masal sandığımız
sizin hayatınızmış.
ne güzel!

açlık ve susuzluk oynamak
sevdiğimiz oyunlar değildi.
ama biz vazgeçmedik
yeni oyunlar aramaktan.
şehrin yıkıntılarından
küçük bir park yapıyorduk.
salıncağında kız kardeşlerimiz sallanacak,
saçları rüzgarla tanışacaktı.
biz mutlu olunca
şehir yeniden canlanacaktı.
ama gülüşümüz yetmedi
bu yoklukta
değiştirmeye dünyayı.
ansızın düştük
büyüklerin bitmeyen ölüm oyununa.

çocuktuk
bahar, bizim için tazelenirdi.
öyle derdi annelerimiz
ninnilerinde.
sizin baharınız ve kuzularınız var hala.
kuzular ne güzeldir kim bilir, 
onlarla oynamaktan vazgeçmeyin yine de.


çocuklar - idlib/suriye

d..f..