çünkü benim konuşacak kimsem kalmadı.
son sözünü ilk söyledin.
şimdi ağla.
her şey ayaklandı burada.
dağların dağlar ardına kaçışı,
ağaçların göğe ırayışı benden.
kentlerin soğuk bencil sokakları,
mezarlık insanları,
yaşamla bağını koparmış
yarım kalmış insanlar...
nerede benim konuşkan duvarlarım,
tavandaki çatlaklardan
benimle konuşan babam.
başucumdaki yapraklı gölgelerim, neşeli.
sığındığım hayaller,
yaşamdan güzel rüyalarım,
şairim, şairimin elleri, suskunluğu...
dünyanın benimle konuştuğu dil,
taşların, yıldızların, dağların ve gecenin...
biricik yalnızlığım, güzel kızım, umudum...
aşk, öldürüyor işte.
fa.
-içim kırıldı, döküldü maviler.-
resim: w.kandinsky
